Medycyna paliatywna stała się osobnym działem medycyny dopiero w połowie lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Słowo "paliatywny" wywodzi się od łacińskiego sformułowania "okryty płaszczem". Bez wątpienia medycyna paliatywna jest specyficzną specjalizacją. W Polsce istnieje około dwustu instytucji oferujących usługi w zakresie medycyny paliatywnej. W 2002 roku w Polsce powstało Towarzystwo Opieki Paliatywnej.
W Poznaniu otwarto nowe hospicjum dla potrzebujących.
Wiele osób uważa, że prezes NFZ naruszył ich prawa.
Wiele wybitnych nazwisk z branży medycznej w jednym miejscu.
Medycyna paliatywna jest specjalizacją polegającą na opiekowaniu się pacjentami w terminalnym stadium nieuleczalnej choroby, co oznacza, że nie ma możliwości ich wyleczenia. Początkowo opieka paliatywna obejmowała tylko pacjentów chorych na nowotwory złośliwe, lecz z czasem opieka zaczęła obejmować również osoby z innymi schorzeniami. Głównym celem tego działu medycyny jest poprawienie jakości życia nieuleczalnie chorym.
Personalny plan działania wobec pacjenta powinien uwzględnić przede wszystkim preferencje samego chorego, a następnie jego najbliższych. Postępowanie nie ma na celu podtrzymywania życia za wszelką cenę, lecz zapewnienie jak największego komfortu oraz zminimalizowanie bólu. Dostęp do opieki paliatywnej stanowi prawo człowieka przez międzynarodowe stowarzyszenia oraz prawny obowiązek ustanowiony przez konwencję ONZ.
Umożliwia łagodzenie objawów chorobowych, może całkowicie likwidować objawy chorobowe, uśmierza ból, wspiera psychicznie oraz duchowo zarówno pacjenta, jak i jego najbliższych motywuje do aktywności chorych, zapewnia komfort choremu, zapewnia pielęgnacje chorych (delikatne wykonywanie zabiegów higienicznych, ocieranie potu, zwilżanie jamy ustnej).
W skład personelu ośrodka medycyny paliatywnej wchodzą nie tylko wykwalifikowani lekarze o różnorakiej specjalizacji, ale również pielęgniarki, które towarzyszą nieustannie pacjentom, fizjoterapeuci, kapelanie, psychologowie, psychiatrzy, terapeuci zajęciowi, pracownicy socjalni, asystenci pastoralni, muzyko-terapeuci oraz wolontariusze.
Jeżeli życzeniem chorego jest spędzenie ostatnich dni nie w ośrodku medycyny paliatywnej, a w domu, to jest możliwość wizytacji lekarza i pielęgniarki. Personel wówczas powinien być zaopatrzony w torbę z podstawowymi analgetykami (leki przeciwbólowe, przeciwwymiotne, przeciwgorączkowe, neuroleptyki, opioidy). Rodzinom pacjentom ośrodki wypożyczają między innymi materace przeciwodleżynowe, sprzęt rehabilitacyjny oraz aparaty tlenowe. Lekarz ma za zadanie przekazywać informacje dotyczące choroby, podawania leków, objawów, wykonywania czynności pielęgnacyjnych, obsługi sprzętu medycznego, masaży, diety, terapii alternatywnych najbliższym.
Cicely Mary Strode Saunders (lekarka z Wielkiej Brytanii) w 1967 roku założyła pierwszy nowoczesny ośrodek medycyny paliatywnej- Hospicjum Świętego Krzysztofa w Londynie. Założenia medycyny paliatywnej powstały w Wielkiej Brytanii.